İnsan Ne için Yaşar?

İnsan Ne için Yaşar?

 

 
KIŞKIRTICI BİR YAZI: İNSAN NE İÇİN YAŞAR?
Kurumlar için amaç belirlemenin öncemi anlattığım önceki yazılardan sonra yaşam amacını bireye indirgemek konusunda kendimi sorumlu hissettim. Yazının başlığı Tostoy’un İnsan Neyle Yaşar adlı hikâyesinden duyduğum ilham. Esasen Viktor E. Frankl’in İnsanın Anlam Arayışı adlı kitabı da bu yazının içeriği açısından güzel bir başlık olurdu.
Bugün öleceğinizi bilseniz ve elinizde bir kâğıt kalem olsa ne yazardınız? Kışkırtıcı bir yazı dememin nedeni de belki bu soruda gizli. Öyle ya, hepimiz hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayıp başımıza talihsiz bir olay gelmedikçe ölümü hatırlamıyoruz. Hatırlasak da unutuyoruz. İyi ki de unutuyoruz. Çünkü geçmiş; bir takım hayal kırıklıklarıyla, haksızlığa uğranılan anlarla veya gerçekleşmemiş bir yığın projelerle dolu. Geçmişi ile gurur duyan başarılı birçok insan bile böyle bir ana maruz kalsa muhtemelen iyi işleri yerine yarım kalan işlerinin pişmanlığını yazacaktır. Denemesi bedava. Dilerseniz burada bir es verin ve bunu deneyimleyin.
1910-12 dönemi dünyada keşfedilmeyi bekleyen son yer olan Güney Kutbunun keşfi açısından önemlidir. İngiltere’den yola çıkan Robert Falcon Scott ve ekibi 17 Ocak 1912’de Güney Kutup Noktasına ulaştıklarında kendilerini bekleyen acı bir tesadüfle karşılaştılar. Kendilerinden önce burayı keşfeden Norveçli Roald Amundsen kutup noktasına bir Norveç Bayrağı, bir çadır ve çadırın içine konulan bir not bırakmıştı. Notta şöyle yazıyordu:
“Azizim Kaptan Scott, muhtemelen buraya bizden sonra gelecek ilk kişi siz olacaksınız. Sizden bu mektubu Kral VII. Haakon’a iletmenizi rica edeceğim.”
 
Amundsen geri dönüş yolunda başlarına bir şey gelirse kutbu keşfedenin kendisi olduğunu bıraktığı notla belgelerken Scott ve ekibi büyük bir hayal kırıklığı yaşıyordu. Keşif için harcanan onca emek, para ve zaman bir yana bu noktaya ilk defa ulaşma isteği ile ortaya konan sabır ve heyecan her şey alt üst olmuştu. Yukarıda bahse konu olan soru da aslında ölümü beklerken Scott’ın anı defterine yazdıklarının okuyucu üzerinde bir simülasyonu. Gelin bakalım Scott neler yazmış.
Güney Kutbuna Vardıktan Sonraki Bazı Notları:
 “Bütün çabalar, katlanılan bunca sıkıntılar, bütün işkenceler ne içindi? Şu anda sona ermiş düşler için.”
“Burada görülecek hiçbir şey yok, son günlerde gördüğümüz o korkunç tekdüzelikten farklı hiçbir şey yok”
Dönüş Yolunda Yazdığı Bazı Notlar:
“Tanrı yardımcımız olsun! Bu kadar yorgunluğa daha fazla dayanamayacağız.”
“Oynadığımız bu kumar faciayla sona erecek.”
“İlahi kudret yardım eder de kurtulur muyuz acaba! İnsanlardan yardım umudumuz kalmadı artık.”
Ölümü Beklerken Eşine ve İngiliz Ulusuna Yazdığı Bazı Notlar:
Eşine:
“Sen de bilirsin ki başarılı olmak için kendimi zorlamam gerekliydi, oysa uyuşukluğa yatkındım.”
“Bu yolculuktan sana anlatacak öyle çok şeyim vardı ki ama şu kadarını ifade edeyim, bütün bunlar, sizin yanınızda, sizlerle birlikte mutluluk içinde yaşamaktan çok daha iyiydi.”
İngiliz Ulusuna:
“Büyük bir kaşif oldum mu olamadım mı bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var, bizim sonumuz, ulusumuzun kahramanlık ruhunu ve dayanma gücünü henüz kaybetmediğine tanıklık edecektir.”
“Tanrı aşkına geride bıraktıklarımızla ilgilenin.”
“Bu anı defterini eşime gönderin!” Daha sonra donmuş eli ile “eşime” sözcüğünün üzerini çizmiş ve “dul karıma” yazmıştır.
 
Scott ve 4 arkadaşı kutba vardıktan sonra dönüş yolunda hayatlarını kaybetti. Önce Evans bir buzuldan kayarak düştü ve tahminen beyin kanaması geçirdi. Sonra Oates yola devam etme gücü kalmadığı için ve ekibi yavaşlatmamak için kaldıkları çadırdan dışarı çıkarak -40 derece soğukta bilinmez karanlığa doğru yürüdü. Oates’in ölüme yürüyüşünü anlasalar da Scott, Wilson ve Bowers’dan hiç biri buna ne karşı çıktı ne de aralarından biri çıkıp da ona son kez sarılma cesareti gösterebildi. Sağ kalan bu üç kişi de 29 Mart 1912’de çadırlarında donarak öldü. Keşif süresince ve özellikle çadırda ölümü beklerken Scott’ın kaleme aldıkları İngiltere’de saygın bir adam olarak anılmasını sağladı. İngiliz Kralı tarafından kahraman ilan edildi. Hatta Kral, Scott ve ekibinin uğruna kilisede diz çöktü.
1960’lı yılların sonundan itibaren yani keşiften 50 yıl kadar sonra Scott’ın saygınlığı azalmaya başladı. Bugün Amundsen ile Scott’ın aynı dönemdeki liderlikleri kıyaslanarak yemek, ulaşım aracı, kıyafet seçimi, depo yerleşimleri gibi bir çok konuda Scott eleştirilir. Tüm bu eleştirilere katılmamak mümkün değil ancak hiçbir eleştiri Scott’ın Güney Kutbunu keşfeden ilk insan olması durumunda neler olacağı üzerinde bir tahminde bulunmaz.
Eğer Scott, kutba giden ilk kişi olsaydı hiçbir hayal kırıklığı söz konusu olmayacaktı. Bu haberi dünyaya duyurmanın heyecanı ile gücünü toplayacak ve kendisini almaya gelen gemiye bir an önce binerek İngiltere’ye gitme hayalini kuracaktı. İngiltere’de Kral V. George kendisini kabul edecek ve Güney Kutbuna Kralın adını verdiği için onu ödüllendirecekti. Devamında katılacağı tüm toplantı ve konferanslarda bu çetin yolculuğu anlatacaktı. Yaşanacak tüm senaryo Amundsen’in keşfi ile son bulunca bu insanlar da amacına ulaşamamış olmanın hayal kırıklığı ile dönüş yoluna çıktılar. Acar Baltaş’ın son kitabındaki referanslarından, Scott and Amundsen: The Last Place on Earth (Scott ve Amundsen: Dünyadaki Son Yer) adlı kitapta Scott ve ekibinin ölümü bir kaçış yolu olarak seçtikleri yer almaktadır. Aksi halde inanıyorum ki hiç kimse 11 mil ötede erzaklarının olduğunu bile bile bu tercihi yapmazdı.
Peki, sizin hayattaki amacınız nedir?
Dr. İlhan ÇİFTÇİ
 
 
Kaynaklar:
İnsanlığın Yıldızının Parladığı Anlar – Stefan Zweig
Bir Yolculuk Olarak Liderlik – Acar Baltaş
 
Faydalı Link
THE RACE TO THE SOUTH POLE Amundsen Scott Full Documentary - Youtube
 
 
 
Yazarın tüm yazıları için aşağıdaki linki tıklayabilirsiniz:
https://www.linkedin.com/in/ilhan-ciftci-ph-d-01b8921b/

Biz Sizi Arayalım

+90 (212) 351 03 01

Bize Ulaşın